Czy mam depresję? Depresja to obecnie jedna z najczęściej występujących chorób psychicznych. Choruje na nią ok. 350 mln ludzi na całym świecie. Jednak to nie wszystko. Jest wiele niezdiagnozowanych przypadków, a statystyki nieubłaganie rosną.
Jakie objawy świadczą o tym, czy mam depresję?
Depresja wkrada się niezauważalnie do naszego życia. Objawy depresji nie są takie łatwe do zdiagnozowania, aczkolwiek kiedy dopada nas gorszy dzień nie znaczy to od razu, że zachorowaliśmy. Jak rozpoznać depresję? Do najczęstszych objawów depresji zaliczamy: obniżony nastrój, poczucie przygnębienia, poczucie beznadziejności i bezradności, uczucie ciągłego zmęczenia, drażliwość, nerwowość, zmniejszony apetyt lub nadmierne objadanie się, niemożność zaśnięcia i przebudzanie się kilka razy w środku nocy (bezsenność). Jeżeli te objawy trwają dłużej niż 2 tygodnie powinniśmy skonsultować się ze specjalistą.
Test na depresję. Czy dzięki niemu znajdę odpowiedź na pytanie „Czy mam depresję”?
Gdy czujemy się zaniepokojeni swoim stanem często szukamy informacji w Internecie. W sieci można znaleźć test na depresję. Po wykonaniu takiego testu możemy wstępnie zdiagnozować u siebie nieprawidłowości. Jednakże pamiętajmy, że gdy czujemy się źle to internet nas nie wyleczy. Ważne jest, aby umówić się do lekarza rodzinnego, internisty, psychologa lub psychiatry, aby przeprowadzić wywiad i wykonać profesjonalne testy, które pomogą w ustaleniu diagnozy i stwierdzeniu czy mam depresję.
Depresja w ciąży i depresja poporodowa
Przyjście na świat malucha powinno być jednym z najszczęśliwszych momentów w życiu, pomimo to do naszego życia wkradają się trudne uczucia i emocje, takie jak: poczucie bezradności, strach, zaniepokojenie, obawy o zdrowie swoje i dziecka. W okresie ciąży i po porodzie kobiety są narażane na stres i duże zmiany hormonalne, które wprowadzają zamieszenie. Baby blues – czy mam depresję? Baby blues to nie depresja poporodowa a chwilowy stan po porodzie, który jest efektem mieszaniny hormonów i trudnych emocji związanych z macierzyństwem i trwa ok. 2 tygodni. Depresja poporodowa objawia się u ok. 13-30% kobiet. Charakterystyczne dla niej cechy to: smutek, poczucie bezradności, brak siły do opieki nad dzieckiem, drażliwość i inne, które nie ustępują po upływie kilku tygodni.
Stany towarzyszące depresji
Stany depresyjne niejednokrotnie występują z innymi stanami, np. ze stanami lękowymi. Stany lękowe przejawiają się nieustannym uczuciem niepokoju i bezsilności. Mieszanka obu stanów powoli nas wykańcza i uniemożliwia normalne funkcjonowanie w życiu codziennym. Niektórzy pacjenci cierpiący na stany lękowe zauważają występowanie pojedynczych stanów lękowych i na odwrót. Pacjenci doświadczający stanów lękowych niejednokrotnie wizą u siebie pojedyncze stany depresyjne. W zaawansowanej formie i częstym występowaniu obu stanów (depresyjnych i lękowych) określamy takie zjawisko jako: depresja lękowa.
Depresja leczenie
Jak leczyć depresję? Metod leczenia depresji jest kilka. Tak jak już wcześniej wspomnieliśmy najważniejszym krokiem jest zwrócenie się o pomoc do lekarza specjalisty, który pokaże nam jak walczyć z depresją. Duży efekt zwalczania tej choroby daje połączenie dwóch metod: leczenie farmakologiczne (prowadzone przez lekarza psychiatrę) oraz leczenie psychoterapeutyczne (prowadzone przez psychologa terapeutę).
Pomoc osobie dorosłej dotkniętej chorobą
Jak pomóc osobie z depresją? Jeśli w naszym otoczeniu widzimy kogoś kto prawdopodobnie zmaga się z depresją powinniśmy przede wszystkim spróbować porozmawiać z tą osobą. Ważne jest, aby zwracać uwagę na to co się mówi. Nie mówmy: „Dasz radę, to nic takiego”, ” „Nie wygłupiaj się, przecież nic się nie dzieje”, :To nie koniec świata”. Zamiast tego powinniśmy postarać się zrozumieć cierpiącego mówiąc: „Rozumiem, że źle się czujesz”, „Może chcesz o tym porozmawiać?”, „Chciałbym/chciałabym Ci jakoś pomóc”. W miarę możliwości zaproponować pomoc specjalisty lub skorzystanie z darmowej infolinii przeciw depresji.
Czy mam depresję? Niezauważalna depresja u nastolatków
Młodzi ludzi często ukrywają swój stan. Przyznając się do obniżonego nastroju i poczucia bezwartościowości czują, że narażają się na niezrozumienie i wyśmianie przez rówieśników. Nie szukają rozwiązań jak wyleczyć depresję i zamykają się w swoim świecie. Nastolatek próbuje zadawać sobie pytanie: „Czy mam depresję?”, jednakże często w powodu wstydu rezygnuje z zwrócenia się o pomoc. Rodzice nierzadko nie rozpoznają objawów u dziecka wierząc słowom: „Wszystko w porządku”, „Jestem tylko zmęczony/zmęczona”.