Depresja poporodowa dotyka coraz większą liczbę kobiet. Specjaliści szacują, że aż 20% kobiet po urodzeniu dziecka może mieć stany depresyjne i stany lękowe. Mimo powszechności, wciąż ogromna liczba kobiet nie udaje się po pomoc do specjalisty, bo wiedza o tym zjawisku jest niewystarczająca. Kobieta rodzi dziecko, media i społeczeństwo przekazują informację, że właśnie nastąpiła najszczęśliwsza chwila w jej życiu, a ona nie czuje nic poza lękiem, strachem i smutkiem. Uczucia te są tak silne i dominujące, że uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Dodatkowo pojawia się wstyd i zażenowanie, ponieważ nie umie sprostać temu, czego oczekują od niej wszyscy.
Przyczyny depresji poporodowej
Zmiany hormonalne, spowodowane spadkiem hormonów płciowych w ciele kobiety po porodzie, potrafią mocno przyczynić się do obniżenia nastroju. Powszechnym zjawiskiem jest tzw. baby blues, który pojawia się ok. 3 dnia po porodzie i może utrzymywać się do dwóch tygodni. Charakteryzuje się spadkiem nastroju, złym samopoczuciem, lękiem o dziecko i wrażeniem, iż kobieta nie umie zająć się swoim własnym potomkiem. Przedłużający się baby blues powinien skłonić świeżo upieczoną matkę do udania się do psychologa, ponieważ może być to wstęp do rozwoju depresji poporodowej. Komplikacje okołoporodowe mają negatywny wpływ na stan kobiety, ale oczywiście, nie mniej istotnymi czynnikami są: sytuacja matki, to czy jest samotna, czy ma wsparcie rodziny, czy ciąża była chciana. Depresja w ciąży, a także stany depresyjne występujące przed ciążą, które nie były leczone, znacząco mogą wpłynąć na pojawienie się depresji po ciąży.
Objawy depresji poporodowej
Jak rozpoznać depresję poporodową? Najczęstszym objawem depresji poporodowej jest nieustanne odczuwanie lęku o swoje dziecko. Każda matka ma obawy czy aby na pewno dobrze zajmuje się potomkiem, jednak w przypadku depresji, stan ten ma charakter permanentny. Ten nieustanny lęk prowadzi do obwiniania się w przypadku, kiedy dziecko np. płacze. Dochodzą myśli, że nie jest się wystarczająco dobrą, że ktoś inny zająłby się tą małą istotką lepiej. Może pojawić się bezsenność, brak apetytu, albo wręcz odwrotnie – zajadanie stresu, obezwładniające zmęczenie i brak radości z rzeczy, które kiedyś sprawiały przyjemność. Często zauważyć można zmiany nastroju, niestabilność emocjonalną, wyolbrzymianie trudności i problemów, jakie sprawia dziecko. Osoba cierpiąca na depresję ma też problem z podejmowaniem najprostszych decyzji, np. jak ubrać dziecko na spacer.
Depresja poporodowa – jak leczyć i pomóc?
Leczenie depresji jest możliwe i skuteczne. Kobiety po porodzie zderzając się z nadmiarem emocji, zdarzeń i nową sytuacją życiową nie zawsze same potrafią dostrzec, że dzieje się z nimi coś złego. Mało która z nich potrafi zadać sobie pytanie: czy mam depresję? Czy to co czuje jest normalne, czy jednak potrzebuję pomocy? Kluczową rolę w leczeniu depresji poporodowej odgrywa partner, rodzina i najbliższe otoczenie, które może w porę dostrzec niepokojące sygnały. Najbliżsi, zaalarmowani zmianami w zachowaniu młodej matki, powinni pomóc udać się do specjalisty. W internecie dostępny jest test na depresję, który pomoże we wstępnej ocenie. Depresja poporodowa powinna być leczona, ponieważ nieleczona, może spowodować powstanie myśli samobójczych, a w konsekwencji – tragedię. Jak pomóc osobie z depresją? Przede wszystkim partner i rodzina powinni uważnie obserwować świeżo upieczona matkę. W razie utrzymujących się objawów, zaproponować wizytę u psychologa bądź psychiatry. Najczęściej stosowaną metoda jest terapia, przeważnie indywidualna, która przynosi lepsze rezultaty niż grupowa. Jeżeli nie jest to wystarczające narzędzie, lekarz proponuje leki przeciwdepresyjne. Po kilku tygodniach sprawdza się ich skuteczność i jeżeli nie ma wystarczającej poprawy, psychiatra może przepisać łagodne elektrowstrząsy.